دوشیزه ترین نگاه

انبوهی شام تار بودم ای کاش

بسیاری برگ و بار بودم ای کاش

قرقاول زخم خورده دنبال پناه

ای کاش خلنگزار بودم ای کاش!

پارسا همت

از کتاب دوشیزه ترین نگاه

در خویش فرو فشرده ام دریا را

لرزیدن تخته پاره ای تنها را

می ترسم اگر پنجره را باز کنم

سیلاب عظیمی ببرد دنیا را!

پارسا همت

از کتاب دوشیزه ترین نگاه

مهتاب شکوفه می گذارد در من

با گرده ی نقره می نگارد در من

هر چند که شب می گذرد پاورچین

زیبایی شب ادامه دارد در من!

پارسا همت

از کتاب دوشیزه ترین نگاه

بعد از مرگم نی لبکی باشم اگر

یا زنجره ای چکاوکی باشم اگر

در خیل عظیم رستگاران شده ام

آوای لطیف کوچکی باشم اگر!

پارسا همت

از کتاب دوشیزه ترین نگاه